آموزش قالب بندی و انتخاب قالب بتن از صفر تا صد در یک مقاله

قالب بندی یکی از مهم ترین بخش های اجرای اسکلت بتنی است. آیا با نکات مهم در اجرای صحیح انواع قالب بندی مخصوصا قالب بندی فلزی و انتخاب قالب بتن آشنا هستید؟!

آیا می‌دانید باید چه تعداد پایه اطمینان بگذارید و چه زمانی قالب برداری کنید؟! با تجهیزات مورد استفاده برای این کار آشنایی دارید؟!

در این مقاله تمام مواردی که برای انتخاب قالب و اجرای اصولی آن در یک اسکلت بتنی نیاز دارید تا سازه‌ای بدون نقص بسازید را شرح می‌دهیم. با ما در آکادمی عمران همراه باشید.

فیلم آموزش قالب بندی بتن

فیلم زیر را مشاهده کرده تا با نکات حرفه‌ای قالب بندی فلزی بتن آشنا شوید.

قالب چیست و چه کاربردی دارد؟

قالب سازه ای است که برای بتن ریزی به صورت موقت یا گاهی دائم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وظیفه اصلی قالب تحمل بارهای ناشی از بتن و اجرای آن تا زمانی است که خود بتن بتواند بارهای وارده از جمله وزنش را تحمل کند.

قالب باید به اندازه کافی مقاومت داشته باشد تا نیروهای ناشی از لرزاندن (ویبره کردن) بتن را، که به وسیله ویبراتور بتن وارد می‌شود، تحمل کند و بدون آسیب رساندن به بتن از آن جدا شود.

سیستم قالب بندی شامل قالب، پشت بندها، وادارها، داربست، قطعات اتصال و مانند این‌ها است که در ادامه ذکر خواهیم کرد.

قالب باید بتواند بتن را در محدوده رواداری‌ها نگه دارد، بارهای وارده را تا زمان سخت شدن بتن و کسب مقاومت کافی تحمل کند و به سطح بتن نمای دلخواه بدهد.

از دیگر وظایف قالب می‌توان به حفاظت بتن در برابر صدمات مکانیکی، جلوگیری از کم شدن رطوبت بتن و نشت شیره آن، ایجاد عایقی مناسب در برابر سرما و گرمای محیط و نگه داشتن میلگردها و سایر اجزایی که در بتن قرار می‌گیرند در محل خود اشاره کرد.

انتخاب قالب بتن بر اساس مصالح مصرفی

مصالح مختلفی نظیر چوب، فولاد، آلومینیوم، مواد پلیمری و مصالح بنایی در ساخت قالب به کار گرفته می‌شوند.

قالب‌های چوبی بتن

این نوع قالب بندی که به دلیل زمان بر بودن، بیشتر در پروژه‌های کوچک استفاده می‌شود، بسیار ساده است.

این قالب‌ها نسبت به نوع فلزی عمر کمتری دارند ولی به دلیل انعطاف بالا در مواردی که قالب‌بندی مشکل باشد راه حل مناسبی هستند.

چوب‌های استفاده شده معمولاً از جنس درختانی با برگ‌های سوزنی نظیر چوب کاج و چوب روسی هستند.

چوب مصرفی باید صاف، بدون پیچ و تاب و سالم باشد. از مصرف چوب تازه باید خودداری کرد.

طراحی و محاسبه قالب‌های چوبی بر اساس طراحی و محاسبه ساختمان‌های چوبی موقت صورت می‌گیرد.

قالب‌های پلی وود از چند لایه چوب و پلاستیک ساخته می‌شوند. پلاستیک سطح روی چوب را می‌پوشاند و در برابر رطوبت مقاوم می‌گردد.

از این قالب‌ها بیشتر در ساخت فونداسیون استفاده می‌شود. برای مطالعه بیشتر در مورد قالب بندی فونداسیون به مقاله ” قالب بندی فونداسیون ” مراجعه کنید.

قالب‌های پلیمری بتن

پلاستیک‌های سخت و پلاستیک‌های الیافی دو نوع از مواد پلیمری مصرفی در قالب‌های بتنی هستند. قالب‌های فایبرگلاس از مواد پلیمری به عنوان ماده اصلی و الیاف شیشه به عنوان تقویت کننده ساخته می‌شوند.

قالب‌های با مصالح بنایی

یک نوع قالب بندی دائم است که معمولاً برای فونداسیون انجام می‌شود و پس از بتن ریزی نیز در جای خود باقی می‌ماند. جذب آب بتن توسط مصالح موجب کاهش کیفیت بتن می‌گردد.

اگر در قالب بندی از مصالح بنایی نظیر آجر استفاده شود باید سطح در تماس با بتن ریزی با نایلون یا پلاستیک پوشانده شود تا آب بتن توسط مصالح بنایی جذب نشود.

حداقل ضخامت دیواری که برای قالب بندی آجری استفاده می‌شود 20 سانتی متر است که باید از ملات ماسه سیمان در آجرچینی آن استفاده کرد.

۳۰ ساعت آموزش حرفه‌ای دفترفنی و ساختمان سازی

دریافت مینی دوره رایگان

قالب بندی فلزی ( فولادی ) 

برای ساخت پانل‌های فلزی از فولاد به صورت گرم نورد شده و سرد خم شده استفاده می‌شود. در کارهای بزرگ بتنی به دلیل استفاده زیاد برای چندین دفعه، استفاده از قالب‌های مدولار فلزی به صرفه‌تر است.

پانل‌های فلزی برای قالب بندی بتن از جنس ورق St37 ساخته می‌شوند. ورق فولادی اصلی ترین ماده تولید پانل فلزی است پس هرچه مرغوب‌تر باشد کیفیت آن هم بالاتر می‌رود.

در این بین ورق‌های فولاد مبارکه بدون موج بوده و ضخامت آن در تمام طول ورق یکسان است کیفیت بهتری دارند.

استفاده از قالب‌های بی‌کیفیت سطح بتن را موج‌دار می‌کند و کار شاقول در نمی‌آید. استفاده از آلومینیوم در سطوح در تماس با بتن به ویژه در صفحات رویه به دلیل کاهش کیفیت بتن ممنوع است.

از زمان‌های قدیم پانل‌های فلزی در دو مدل لبه خم و تسمه ای یا جوشی ساخته می‌شدند. امروزه مدل‌های جدیدی نظیر لارج پانل، تونل فرم، تونلی و انواع دیگر قالب‌های خاص تولید می‌شوند.

قالب‌های لبه خم نسبت به تسمه ای در هر مترمربع حدود 2.5 کیلوگرم سبک‌تر هستند.

رویه قالب‌های تسمه‌ای معمولاً از ورق 3 میلی‌متر و تسمه‌ها از ورق 5 میلی‌متر هستند ولی قالب‌های لبه خم، به صورت یکپارچه از ورق 3 میلی متر تولید می‌شوند و لبه‌ها با استفاده از دستگاه خم می‌شوند.

مهم‌ترین مزیت پانل‌های تسمه‌ای نسبت به لبه خم که باعث شده اکثر پروژه‌های بزرگ از این قالب‌ها استفاده کنند، درز کمی است که بعد از اجرا دارند. این تفاوت بعد از باز کردن قالب بتن بر روی آن مشخص است.

در فیلم زیر تفاوت پانل تسمه‌ای و لبه خم را توضیح می‌دهیم.

یکی از عوامل مهم در کیفیت قالب‌های تسمه ای، جوش آن است. جوش کاری معمولی سبب می‌شود قالب در اثر ضربه و جابه‌جایی بشکند. جوشکاری CO₂ یکی از بهترین روش‌ها برای جوشکاری قالب‌‌ها و جلوگیری از شکستن جوش‌ها است.

جوشکاری CO₂ میزان شکنندگی جوش را کم کرده و تسمه ای ندارند. قیمت قالب‌‌های لبه خم از تسمه ای بیشتر است.

نکات مهم در قالب بندی بتن

پیش از نصب قالب‌ها باید مواد رهاساز (روغن قالب) را روی آن‌ها مالید. استفاده از گازوئیل و روغن سوخته یعنی روغنی که از تعویض روغنی‌ها گرفته می‌شود نیز مرسوم است اما استفاده از آن ها توصیه نمی‌شود.

مواد رهاساز قالب باید به گونه‌ای به کار برده شوند که آرماتورها را آلوده نکرده و یک لایه یکنواخت و نازک روی سطح قالب به وجود آورند.

پس از روغن کاری، قالب‌ها متناسب با عرض مقطع مورد نظر یک به یک در جای خود قرار گرفته و با پین و گوه‌های فلزی در هم قفل می شوند.

قطعات رویه قالب‌ها باید به نحوی در کنار هم قرار بگیرند که شیره بتن هدر نرود.

پشت بندها جهت جلوگیری از کج شدن و ناشاقولی احتمالی قالب‌ها نصب و مهار می‌گردند. کنترل شاقول بودن در هر مرحله قبل و بعد از بتن ریزی ضروری است.

معمولاً قالب های فلزی با ابعادی از مضرب 5 در بازار موجود هستند.

قالب ستون‌ها برای اجرای ستون با مقطع مربع یا مستطیل با عرض های 10 تا 50 سانتی متر با طول‌های 1، 1.5 و 2 متر عرضه می‌گردند.

قالب‌های کنج نیز در ابعاد 5 در 5، 5 در 10 و 10 در 10 سانتی متر متعارف هستند. در صورت نیاز به قالب‌هایی با اشکال و ابعاد مختلف می‌توانید به کارخانه‌های قالب سازی اشکال و ابعاد مورد نظرخود را سفارش دهید.

برای یک ستون مربعی به عرض 40 سانتی متر و ارتفاع 3 متر به 12 عدد قالب 100 در 30 سانتی متر و 8 عدد قالب کنج 5 در 5 در 150 سانتی متر نیاز است که به وسیله 75 جفت پین و گوه به هم متصل می‌شوند.

قالب‌ها باید هنگامی برداشته شوند که بتن بتواند تنش‌های موثر را تحمل کند و تغییر شکل‌های آن از تغییر شکل‌های پیش بینی شده بیشتر نشود.

عملیات قالب برداری و برچیدن پایه‌ها باید به گونه‌ای باشد که نیرو و ضربه ناشی از بازکردن قالب‌ها، اعضا و قطعات بتنی را تحت اثر بارهای ناگهانی قرار ندهد، بتن صدمه نبیند و ایمنی و قابلیت بهره برداری قطعات حفظ شود.

برداشتن پایه‌های اطمینان باید بدون اعمال فشار و ضربه، به گونه‌ای باشد که بار به تدریج از روی آن‌ها حذف شود.

برچیدن پایه‌های اطمینان در دهانه‌های بزرگ از وسط دهانه به سمت تکیه‌گاه‌ها و در کنسول‌ها از لبه به طرف تکیه گاه انجام می‌شود.

برداشتن بار از روی پایه‌های اطمینان باید به گونه‌ای باشد که در صورت لزوم و در هر لحظه بتوان باربرداری از روی پایه‌ها را متوقف کرد.

پایه‌های اطمینان در قالب بندی

زمانی که قالب سطوح زیرین قطعات بتن آرمه برداشته می‌شود، باید پایه‌های اطمینان در زیر سطح باقی گذاشته شود تا از بروز تغییرشکل‌های تابع زمان و مشکلات مقاومتی و تغییرشکلی تا کسب مقاومت کافی بتن جلوگیری شود.

پیش بینی پایه‌های اطمینان برای تیرهای با دهانه بزرگتر از 5 متر، تیرهای کنسول به طول بیش از 2.5 متر، دال‌های با دهانه بزرگتر از 3 متر و دال‌های کنسول به طول بیشتر از یک و نیم متر اجباری است.

تعداد پایه‌های اطمینان، مشخصات و فواصل بین آن‌ها باید بر مبنای مقاومت کوتاه مدت بتن محاسبه گردد ولی در هر حال فاصله بین پایه‌های اطمینان نباید از 3 متر بیشتر باشد.

برای تیرهای با دهانه تا 7 متر برداشتن کل قالب‌ها و داربست و زدن پایه های اطمینان مجاز است.

ولی برای دهانه‌های بزرگتر از 7 متر تنظیم قالب و داربست باید به گونه‌ای باشد که برداشتن قالب بدون جابه جایی پایه‌های اطمینان امکان پذیر بوده یا برداشتن قالب و زدن پایه‌های موقت مرحله‌ای باشد.

در ساختمان‌های متشکل از دیوارها و دال‌های بتن آرمه نظیر ساختمان‌هایی که با قالب تونلی یا قالب‌هایی با ابعاد بزرگتر ساخته می‌شوند، برچیدن پایه‌های اطمینان و برپایی مجدد آن‌ها در دهانه‌های تا 10 متر به شرط برپایی پایه‌های اطمینان بلافاصله پس از برداشتن قالب‌ها و اطمینان از عدم بروز ترک یا تغییرشکل نامطلوب به صورت مرحله‌ای مجاز است.

اگر قطعه بتنی مورد نظر جزئی از یک سیستم پیوسته باشد هنگامی می توان پایه‌های اطمینان را برداشت که  تمامی قطعات مجاور آن هم، بتن ریزی شده باشند و بتن مقاومت کافی خود را کسب کرده باشد.

در صورتی که تیر یا دال یکسره طراحی شده باشد نیز نمی‌توان پایه‌های اطمینان دهانه‌ای را برچید مگر اینکه دهانه‌های اطراف آن بتن ریزی شده باشند و بتن آن نیز به مقاومت کافی رسیده باشد.

توصیه می‌شود پایه‌های اطمینان همیشه در دو طبقه متوالی وجود داشته باشند و تا حد امکان بر روی هم و در امتداد واحد قرار گیرند.

در صورتی که مجموعه قالب بندی طبقه فوقانی بر طبقه تحتانی تکیه کرده باشد هنگامی می‌توان پایه‌های اطمینان طبقه زیرین را برچید که بتن طبقه فوقانی مقاومت لازم را به دست آورده باشد.

زمان قالب برداری

پایه‌ها و قالب‌های باربر نباید قبل از آنکه اعضای بتنی مقاومت کافی برای تحمل وزن خود و بارهای وارده را کسب کنند برچیده شوند.

در صورتی که زمان قالب برداری در طرح تعیین نشده باشد باید زمان‌های داده شده در جدول 9-12-2 مبحث نهم مقررات ملی ساختمان را به عنوان حداقل زمان لازم برای برچیدن قالب‌ها و پایه‌ها ملاک قرار داد.برچیدن قالب‌ها و پایه‌های اطمینان در مدتی کمتر از زمان‌های داده شده در این جدول فقط به شرط آزمایش قبلی میسر است.

در صورتی که آزمایش آزمونه‌های آگاهی نگهداری شده در کارگاه رسیدن مقاومت بتن به حداقل 70 درصد مقاومت مشخصه را نشان دهند، می‌توان قالب‌های سطح زیرین را برداشت ولی برچیدن پایه‌های اطمینان فقط در صورتی مجاز است که علاوه بر رعایت تمامی محدودیت‌ها بتن به مقاومت 28 روزه مشخصه خود برسد.

زمان‌های ارائه شده در این جدول برای بتن با سیمان پرتلند معمولی نوع یک یا دو یا سایر سیمان‌هایی است که روند کسب مقاومت مشابهی دارند، در صورتی که از سیمان پرتلند نوع 3 یا مواد زود سخت کننده استفاده شود و یا عمل آوری با بخار باشد می‌توان زمان‌های داده شده را کاهش داد.

هم چنین، در صورت استفاده از سیمان یا مواد دیر سخت کننده نظیر سیمان پرتلند نوع 5 باید زمان‌های داده شده را افزایش داد.

رواداری‌های قالب بندی

رواداری‌های قالب بندی باید به گونه‌ای باشد که اهداف پیش بینی شده برای ساختمان، ظرفیت باربری ساختمان و یا هر قسمتی در آن در حد غیر قابل قبول مخدوش نشود.

انحراف ابعاد و موقعیت قالب‌ها نباید از حدودی معین تجاوز کند. اگر رواداری‌ها توسط طراح تعیین نشده باشد می‌توان از جدول شماره 9-12-1 مبحث نهم مقررات ملی ساختمان کمک گرفت.

تجهیزات قالب بندی

گیره در قالب بندی

گیره در انواع کوتاه (متوسط)، بلند و دو لوله ساخته می‌شود. سایز متوسط گیره برای اتصال پشت بند افقی (لوله) به قالب بتن و گیره بلند برای اتصال پشت بند افقی یا عمودی از نوع ناودانی یا قوطی به قالب به کار می‌رود.

قلاب گیره در سوراخ‌های لبه قالب‌ها قرار گرفته و با سفت کردن پیچ تعبیه شده روی آن گیره به لوله محکم می‌شود. برای اتصال دو لوله موازی یا عمود بر هم از گیره دو لوله استفاده می‌شود.

شکل گیره دو لوله مشابه گیره بلند بوه ولی قلاب‌های آن کشیده تر بوده و انحنای مناسبی برای قرار گرفتن لوله در داخل گیره دارد.

بولت عصایی

بولت عصایی برای اتصال سولجر به لوله پشت بند افقی به کار می‌رود.

مهره خروسکی (مهره بولت)

برای اینکه دیوارهای دو طرفه هنگام بتن ریزی از هم باز نشوند از بولت در وسط دیوار استفاده می‌شود. مهره خروسکی سر بولت و پشت واشر قرار می‌گیرد.

همچنین از مهره خروسکی در اتصال سولجر یا لوله توسط بولت عصایی به پانل دیوار نیز استفاده می‌شود. کیفیت پایین مهره خروسکی سبب باز شدن قالب بندی هنگام بتن ریزی می‌شود.

واشر کاس (واشر تخت)

اگر در قالب بندی دیوار از سولجر به عنوان پشت بند عمودی استفاده می‌کنید باید از واشر کاس استفاده کنید.

هنگام بستن قالب دیوارهای بتنی واشر کاس همراه با مهره خروسکی (مهره بولت) پشت سولجر قرار می‌گیرد و با ایجاد سطح اتکای زیاد نیرو را توزیع می‌‌کند تا لهیدگی ایجاد نشود.

واشر دولوله

اگر در قالب بندی دیوار از لوله داربست به عنوان پشت بند عمودی استفاده می‌کنید باید از واشر دو لوله استفاده کنید. واشر دو لوله هنگام بستن قالب دیوار بتنی پشت لوله‌ها قرار می‌گیرد.

سولجر در قالب بندی

در سازه‌های سنگین و مرتفع که عرض المان بتنی بیشتر از 20 سانتی متر باشد برای نگهداری قالب از سولجر استفاده می‌شود. سولجرها توسط بولت عصایی، واشر کاس و مهره بولت به قالب بسته می‌شوند.

سولجر مقاومت قالب بتن در برابر فشارهای جانبی را افزایش می‌دهد و پس از باز کردن قالب، بتن سطح صافی خواهد داشت.

در قالب بندی دیوار به عنوان پشت بند عمودی کاربرد دارد. در کفراژ بندی تیر و دال به وسیله داربست‌های مدولار نقش یک عضو باربر را به عهده دارد.

گاهی اوقات به دلیل سبکی و مقاوم بودن سولجر از آن به عنوان شمع حمایتی استفاده می‌کنند.

سولجرها به صورت ناودانی دوبل از ورق St37 به ضخامت 3 میلی متر تولید می شوند. طول و عرض مقطع سولجرها 15 سانتی‌متر است.

جک سقفی

هنگام کفراژبندی سقف‌های دال بتنی و تیرچه بلوک از جک‌های سقفی به عنوان پایه‌های موقت استفاده می‌شود.

این جک‌ها توان باربری حدود 1.5 تن را دارند و معمولاً در ارتفاع 3، 3.5، 4.5 و 5 متری طراحی و تولید می‌شوند.

جک‌های سقفی از دولوله داخلی و بیرونی تشکیل شده‌اند که قطر لوله داخلی 5 سانتی متر و  قطر لوله خارجی 6 سانتی متر است. روی لوله داخلی سوراخ‌هایی در فواصل 10 سانتی متری جهت تنظیم ارتفاع وجود دارد.

از سر جک‌های بدون صلیب یا سر جک‌های T شکل (صلیبی) یا U شکل (عراقی) بنابر نیاز پروژه استفاده می‌شود.

برای کفراژ بندی زیر تیرهای بتنی از اتصال سر جک T شکل بر روی جک‌های سقفی استفاده می‌شود. برای ارتفاع‌های بیش از 4 متر استفاده از داربست‌های مدولار نسبت به جک سقفی ارجحیت دارد.

بست قورباغه ای (کلمپس) در قالب بندی

کلمپس یا بست قورباغه‌ای یکی از اتصالات قاب‌های فلزی مدولار بوده که برای اتصال قالب‌های خاص، جایگزین پین و گوه می‌شود.

بست قورباغه‌ای به وابسته خاصیت چکش خواری و شکل مخصوص خود باعث جذب دو لبه پانچ شده، پایداری قالب را افزایش داده و اتصال را محکم‌تر می‌کند.

استفاده از پین و گوه و بست قورباغه‌ای همراه با یکدیگر نیز امکان دارد. در هر اتصال پنل قالب به طور متوسط از 2 عدد بست قورباغه‌ای استفاده می‌شود.

 دستک تیر

برای قالب بندی تیرها معمولاً از یک قطعه کف که اصطلاحاً کف پوتر گفته می‌شود و دو قطعه جانبی که اصطلاحاً آویز گفته می‌شود استفاده می‌کنند.

ابتدا قالب کف پوتر بر روی جک سقفی یا داربست مدولار قرار گرفته و سپس آویزها به کف پوتر متصل می‌شوند. برای ایجاد پایداری بیشتر در قالب بندی تیرها از پشت بندهای خاص به نام دستک تیر استفاده می‌کنند.

میان بولت ها در قالب بندی

میان بولت‌ها از وسط دیوار عبور می‌کنند و با تحمل فشارهای جانبی که به بدنه قالب وارد می‌شود فاصله بین قالب‌ها را برای بتن ریزی حفظ می‌کنند.

بعد از اتمام بتن ریزی و باز کردن قالب‌ها بولت‌ها در آورده می‌شود و سوراخی در دیوار باقی می‌ماند که در مرحله نازک کاری ساختمان با مصالح بنایی پر می‌شود.

میان بولت‌ها در سه مدل چدنی، فلزی و پلاستیکی تولید می‌شوند.

برای آب بند کردن دیوارهای بتنی، منبع آب، کانال‌های آب یا مقاطع دیگر که نیاز به آب بندی دارند از میان بولت آب بند استفاده می‌شود. در جاهایی که باید مقطع آب بند باشد نمی‌توان از میان بولت‌های معمولی استفاده کرد. 

میان بولت چدنی  یکی از پرکاربردترین نوع میان بولت است. طول میان بولت‌های چدنی 12 سانتی متر بوده و بشقابی وسط آن 8 سانتی متر قطر دارد.

میان بولت چدنی در وسط دیوار قرار می‌گیرد و و از هر دو طرف بولت‌ها به آن وصل می‌شوند.

برای دیواری که 40 سانتی متر ضخامت دارد میان بولت با طول 12 سانتی متر در وسط آن قرار می‌گیرد و بولت‌ها در هر طرف به آن متصل می‌شوند.

برای اینکه بولت‌ها به بتن نچسبند و به راحتی پس از بتن ریزی از بتن خارج شوند از دو عدد لوله پولیکا به طول 14 سانتی متر استفاده می‌شود.

باید میان بولت چدنی توسط میلگردی مهار شود تا فشار قالب‌ها به میان بولت وارد نشود. بعد از بتن ریزی بولت‌ها خارج شده ولی میان بولت چدنی بعد از بتن ریزی در داخل بتن مدفون می‌ماند.

جهت قالب بندی، میان بولت فلزی یا میان بولت فنری در دو حالت با تسمه و با میلگرد ساخته می‌شوند.

معمولاً برای دیوارهایی با ضخامت زیر 50 سانتی متر از تسمه و برای اندازه‌های بزرگتر از میلگرد استفاده می‌شود.

فنری که برای میان بولت فلزی استفاده می‌شود در دو مدل دنده درشت و دنده ریز در بازار موجود است.

برای بولت‌های معمولی از فنرهای دنده دشت و برای بولت های مخصوص از فنرهای دنده ریز استفاده می‌شود.

این نوع میان بولت برای طول برابر ضخامت دیوار منهای 6 سانتی متر در نظرگرفته می‌شود.

زیرا هر دو طرف میان بولت فلزی دو عدد مخروطی به طول 3 سانتی متر قرار می‌گیرد. برای مثال اگر ضخامت دیوار 30 سانتی متر است طول مناسب برای میان بولت فلزی 24 سانتی متر است.

میان بولت فلزی از فنر، تسمه یا میلگرد و ورق دایره‌ای به قطر 7 سانتی متر با ضخامت 3 میلی متر تشکیل می‌شود.

اندازه فنر میان بولت با توجه به ضخامت دیوار و فشار وارده بر آن از 5 تا 10 سانتی متر متغیر است.

میان بولت پلاستیکی یکی دیگر از انواع میان بولت‌ها است که از انواع دیگر ارزان تر بوده و صرفه اقتصادی خوبی دارد.

قطعات اصلی این میان بولت از جنس پلی ونیل کلراید (P.V.C) تولید می شوند که واکنشی با بتن نمی‌دهند.

میان بولت پلاستیکی در اندازه های مختلف تولید شده و مانع خروج شیره بتن می‌شود.

میان بولت پلاستیکی در وسط دیوار قرار گرفته و بولت از وسط آن رد می‌شود. بعد از اتمام بتن ریزی بولت از داخل میان بولت خارج می‌شود.

اجزای میان بولت پلاستیکی عبارتند از 2 عدد مخروطی، 1 عدد رابط لوله‌ای آجدار پی وی سی به طولی برابر با ضخامت دیوار، 1 عدد آب بند کننده لاستیکی ساده و دو عدد آب بند کننده لاستیکی لبه دار.

پیشنهاد می‌شود برای قالب بندی دیوار، در هر مترمربع از 4 عدد میان بولت پلاستیکی استفاده شود.

رابط میان بولت جهت اتصال رابط لوله‌ای و مخروطی به کار گرفته شده و در داخل سازه بتنی مدفون می‌شود.

بعد از اتمام بتن ریزی پانل‌ها باز می‌شوند و بولت از رابط لوله‌ای خارج می‌شود. رابط لوله‌ای و رابط میان بولت در بتن مدفون شده‌اند.

به کمک یک سنبه یک عدد آب بند کننده لاستیکی ساده به مرکز رابط لوله‌ای هدایت می‌شود. سپس دو عد آب‌بندکننده لاستیکی لبه دار در دو انتهای سوراخ باقی مانده نصب می‌گردند.

آموزش قالب بندی و زیرسازی سقف و تیر

جهت زیرسازی و قالب بندی تیر و سقف بتنی از جک‌های صلیبی و اسکافلد استفاده می‌شود. در مقاله قالب بندی سقف به شرح اصول این عملیات می‌پردازیم. همچنین در فیلم زیر توضیحی در مورد جک‌های صلیبی می‌دهیم.

آموزش قالب بندی بتن فونداسیون

در صورتی که از قالب‌های آجری جهت قالب بندی فونداسیون استفاده کنیم، می‌توان آرماتوربندی را بعد از قالب بندی اجرا کرد. اما در صورتی که قالب از نوع فلزی باشد، آرماتوربندی باید قبل از قالب بندی انجام شود.

آموزش قالب بندی ستون بتنی

پس از اجرای آرماتوربندی و رامکا جهت جلوگیری از دزآکسه شدن ستون‌ها، نوبت به قالب بندی ستون بتنی می‌رسد. در مقاله قالب بندی ستون به طور کامل در مورد نکات قالب بندی ستون بتنی صحبت می‌کنیم.

همچنین در فیلم زیر می‌توانید با مراحل قالب بندی ستون آشنا شوید.

این فیلم‌ها بخشی از آموزش اجرای اسکلت بتنی است. برای اینکه دوره خاک خوری در مهندسی عمران را کوتاه کنید و به فردی حرفه‌ای در اجرا تبدیل شوید، ابتدا باید آموزش قوی و حرفه‌ای دیده باشید. پس حتما به آموزش اجرای ساختمان آکادمی عمران سر بزنید.

همچنین هدایای ویژه این آموزش شامل آموزش اتوکد، اصول مذاکره، اجرای سقف تیرچه بلوک و اجرای راه پله است.

مسیر پیشنهادی مطالعه مقالات آکادمی عمران

مشاهده مسیر یادگیری