حمل بتن و انواع ماشین حمل بتن را با فیلم و اصولی یاد بگیرید!

احتمالا در هنگام عبور از خیابان‌ها با تراک میکسر یا کامیون حمل بتن که بتن را به سمت کارگاه ساختمان سازی حمل می‌کنند برخورد کرده باشید. تراک میکسر تنها راه حمل بتن نیست، وسایل و ماشین آلات مختلفی برای حمل بتن است که ما در این مقاله به معرفی و شرح جزئیات آن‌ها پرداخته‌ایم.

حمل بتن یکی از مراحل مهم بتن‌ ریزی محسوب می‌شود، لذا آشنایی با انواع وسایل حمل بتن ، ضوابط و نکات آن امری ضروری است. با ما در آکادمی عمران همراه باشید.

فیلم حمل بتن کارگاهی

با مشاهده فیلم زیر با نکات و اصول حرفه‌ای حمل بتن آشنا شوید و این مقاله را با دید بهتری بخوانید.

حمل و نقل بتن

معمولا بین محل ساخت بتن و محل استفاده از آن فاصله‌ای وجود دارد، به همین دلیل به کمک یک سری وسایل مخصوص، بتن را در حد فاصل این دو نقطه جابه‌جا می‌کنند.

مهم‌ترین خطری که در هنگام حمل بتن می‌تواند روی دهد، مسئله جداشدگی اجزای آن است. بنابراین در کلیه وسایل حمل بتن به کمک تمهیداتی از این مسئله جلوگیری می‌شود.

وسایل مختلفی نیز برای حمل بتن ابداع و ساخته شده‌اند که استفاده از آن‌ها و انتخاب بهترین گزینه حمل بستگی به حجم بتن، فاصله حمل، دمای هوا، سرعت اجرا، هزینه و غیره دارد.

نکات و ضوابط حمل بتن

حمل بتن مرحله مهمی در روند اجرای کارهای بتنی محسوب می‌شود که در همین راستا باید ضوابط آن رعایت شده و برنامه‌ریزی شود. با یک برنامه‌ریزی اولیه و خوب می‌توان از بروز مسائل بحرانی حین حمل بتن جلوگیری کرد.

این مسائل و مشکلات شامل موارد زیر است:

تاخیرات

هدف در برنامه‌ریزی حمل بتن رسیدن به دو خواسته زیر است.

1. کار به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که بتوان از کارکنان و وسایل به خوبی بهره گرفت.
2. وسایل طوری انتخاب شوند که تاخیرات در حین بتن‌ ریزی کاهش یابد.

زمان مجاز انتقال و حمل بتن

بتن بلافاصله پس از اختلاط سیمان و آب شروع به سفت شدن می‌کند، اما شدت سفت‌شدگی که در 30 دقیقه اول رخ می‌دهد معمولا مسئله‌ای ایجاد نمی‌کند. بهتر است مخلوط بتنی تا حداکثر 45 دقیقه پس از اختلاط استفاده شود.

بتنی که در حال به هم زدن نگهداری و حمل می‌شود، می‌تواند در عرض 1.5 ساعت اول هم ریخته شده و متراکم شود. برنامه‌ریزی دقیق باید از هر گونه تغییراتی که باعث سفت‌شدگی و ایجاد مشکل در پرداخت بتن می‌شود، جلوگیری کند.

در شرایطی که فرآیند سفت شدن خیلی سریع اتفاق می‌افتد مانند بتن ریزی در هوای گرم، استفاده از تسریع‌کننده‌ها و گرما دادن بتن، زمان حمل و بتن‌ریزی خیلی محدود می‌شود.

سرعت انتقال باید تا حدی باشد که بتن‌ ریزی به صورت متوالی انجام شود و از گرفتن بتن لایه قبلی اجتناب شود. حتى لایه زیرین نباید به مرز گیرش اولیه نزدیک شده باشد. چرا که این کار سبب بروز درز سرد در المان سازه‌ای خواهد شد.

برای مطالعه بیشتر در مورد بتن‌ ریزی به مقاله‌ ” بتن‌ ریزی “ مراجعه کنید.

بیش از 30 ساعت آموزش حرفه‌ای ولی رایگان دفتر‌فنی و ساختمان‌سازی

مشاهده مینی دوره

جداشدگی اجزا بتن

انتقال بتن از مخلوط کن تا محل نهایی بتن‌ ریزی، باید به نحوی انجام شود که از جدا شدن اجزای مخلوط بتنی جلوگیری شود.

درشت دانه ها تمایل به جدا شدن از ملات ماسه و سیمان دارند. این پدیده سبب می‌شود تا قسمتی از پیمانه دارای درشت دانه خیلی کم بوده و ما بقی مخلوط بتنی درشت دانه زیاد داشته باشد.

در این صورت احتمال آبرفتگی (خروج شیره مخلوط بتنی) وجود داشته، بتن ترک برمی‌دارد و مقاومت سایشی پایینی از خود نشان می‌دهد. مشکل دیگری که در صورت جدا شدگی رخ می‌دهد این است که پرداخت و تراکم کامل محقق نمی‌شود و هم‌چنین موجب کرمو شدن مخلوط بتنی می‌شود.

برای مطالعه بیشتر در مورد نسبت اجزای مخلوط بتنی در طرح اختلاط و جلوگیری از جداشدگی به مقاله ” طرح اختلاط  بتن ” مراجعه کنید.

نکته: آلوده نشدن مخلوط بتنی به مواد دیگر در طول حمل و عدم تبادل شدید حرارتی در این مدت، از اصول مهم مرحله انتقال بتن است.

انواع وسایل و ماشین حمل بتن

انتخاب روش یا ماشین حمل بتن تابع شرایط کارگاه و زمین، حجم کار، ارتفاع به کارگیری، تخلیه و فاصله انتقال است. که در ادامه به شرح انواع ماشین حمل بتن می‌پردازیم.

تراک میکسر یا کامیون حمل بتن

برای حمل بتن در مسافت‌های نسبتا بلند از کامیون حمل بتن ( تراک میکسر ) استفاده می‌کنند. در طول مسیر، اختلاط توسط تراک میکسر با چرخش جام انجام می‌شود. امروزه استفاده از این ماشین‌ حمل بتن دارای گستردگی فراوانی در صنعت بتن‌ ریزی و حمل بتن از محل تولید به محل پروژه‌ها است.

سوال مهم این است که حداکثر زمان حمل بتن با میکسر چقدر است؟!

حداکثر زمان حمل بتن با میکسر تا محل بتن ریزی 45 دقیقه است.

با توجه به میزان مسافت از بچینگ پلانت تا کارگاه پروژه، دو نوع روش انتقال وجود دارد:

1. در روش اول اجزاء مخلوط بتنی مخلوط شده و بتن آماده را در داخل تراک میکسر می‌ریزند و آن را در حالی که توسط تیغه‌ها در داخل دیگ هم می‌خورد، حمل می‌کنند.
2. در روش دوم مصالح اولیه را پس از پیمانه شدن داخل تراک میکسر ریخته و عمل اختلاط درون دیگ کامیون انجام می‌شود. به این روش، پیمانه خشک نیز گفته می‌شود.

در روش دوم بر حسب شرایط و میزان مسافت، عمل اختلاط در داخل کارگاه نیز می‌تواند انجام گیرد. اما دقت در مقدار آبی که در کارگاه به پیمانه خشک اضافه می‌شود، با توجه به شرایط و امکانات کارگاه‌ها در بسیاری از موارد کار مشکلی است.

برای آشنایی بیشتر در مورد انواع مخلوط کن های بتن می‌توانید به مقاله ” مخلوط کن بتن “ مراجعه کنید.

در درون دیگ هر تراک میکسر یک سری پره فولادی قرار داده شده که در هنگام گردش دیگ با حرکت حلزونی موجب اختلاط بتن می‌شود.

پس از چند سال کار کردن هر تراک میکسر ، احتمال خوردگی و فرسودگی این پره‌ها وجود دارد که موجب کاهش کیفیت اختلاط می‌شود. به همین دلیل باید این پره‌ها همیشه مورد بررسی و بازدید قرار بگیرند و در صورت نیاز، نسبت به ترمیم یا تعویض آن‌ها اقدام شود.

عموما نحوه تخلیه بتن از تراک میکسر ها به صورت چپ گرد است. یعنی با عوض کردن جهت چرخش دیگ، مخلوط بتنی از درون آن تخلیه می‌شود.

به طور کلی چند دسته تراک میکسر وجود دارد؟

1. نوع اول تخلیه از عقب نامیده می‌شود و استفاده از آن رایج‌تر است. در این نوع از تراک میکسر با عوض شدن جهت چرخش دیگ، مخلوط بتنی از انتهای تراک میکسر تخلیه می‌شود.دعیب این نوع تراک میکسر ها این است که در مناطق کوهستانی که جاده‌هایی با شیب بسیار تند دارند، احتمال ریزش بخشی از مخلوط بتنی از دهانه تراک میکسر وجود دارد. به همین دلیل امکان استفاده از تمام ظرفیت دیگ نیست. دیعنی اگر ظرفیت میکسر 7 مترمکعب است تقریبا نمی‌توان بیشتر از 5.5 مترمکعب بتن را با آن حمل کرد. چون در سربالایی‌ها مخلوط بتنی به بیرون می‌ریزد.
2. در نوع دوم تراک میکسر ها که تخلیه از جلو نامیده می‌شود ضمن اینکه این عیب برطرف شده است، می‌توان با انتخاب و سفارش یک شاسی مخصوص برای کامیون، از ارتفاع کل میکسر کم کرد.

دیگ تراک میکسرها نیز دارای احجام استانداردی هستند که بر حسب مترمکعب عبارتند از:

4.6، 5.4، 5.7، 6.1، 6.5، 6.9، 7.7، 8.4، 9.2، 10، 10.7، 11.5

به عنوان یک توصیه کارگاهی ذکر این نکته لازم به نظر می‌رسد که بهتر است یک سری حلقه در محیط بیرونی دیگ میکسر به آن جوش شود تا اگر موتور دیگ میکسر دچار نقض فنی شد، بتوان با اتصال کابل یا زنجیر به این حلقه‌ها و به کمک لودر، دیگ پر از بتن را در جهت عکس چرخاند و مخلوط بتنی داخل آن را تخلیه نمود. اگر مخلوط بتنی داخل میکسر سفت شود باید میکسر را تخریب کرد.

نکته مهم در ارتباط با انتخاب درست و استفاده صحیح از یک تراک میکسر ، شناخت دقیق اجزای آن است.

موتورهای گرداننده دیگ‌های تراک میکسر به دو نوع کلی هوا خنک و آب خنک تقسیم‌ می‌شوند. نیروی این موتورها به وسیله یک گیربکس به دیگ منتقل می‌شود.

موتورهای هوا خنک به دلایل زیر نسبت به موتورهای آب خنک در اولویت استفاده قرار می‌گیرند:

• بازده بالاتر به دلیل دمای بالاتر کارکرد
• تعادل دمایی بهتر به دلیل عدم وجود واسطه خنک کن (آب)
• عدم امکان یخ زدگی در دماهای پایین
• عدم جوش آوردن در دمای بالا (به طور کلی بازه کاری موتورهای هواخنک ۴۰ تا ۶۰ درجه سانتی‌گراد است.)

معیارهای تشخیص یک تراک میکسر مناسب برحسب عملکرد و ساختار آن، تعریف می‌شوند.

معیارهای عملکردی یک تراک میکسر عبارتند از:

معیارهای مثبت

• هم‌زنی بدون ضربه
• همگن بودن مخلوط بتنی در ابتدا و انتها تخلیه
• تخلیه سریع
• تخلیه یکنواخت (بدون قطع جریان بتن)
• تخلیه نرم و بدون پاشش
• عدم چسبیدن مخلوط بتنی به بدنه پس از تخلیه
• ماندگاری تیغه‌ها در طول زمان

معیارهای منفی

• ضربه و لرزش هنگام تخلیه
• بتن شل در ابتدا تخلیه و بتن سخت در انتها تخلیه
• تخلیه کند
• تخلیه غیریکنواخت
• تخلیه شفته همراه با پاشش مخلوط بتنی
• چسبیدن مخلوط بتنی به دیواره دیگ
• خوردگی تیغه ها در طول زمان

در رابطه با بررسی معیارهای ساختاری نیز توجه به موارد زیر ضروری است:

• استفاده از مصالح فلزی مرغوب (حداقل ضخامت ورق‌های دیگ برابر با ۵ میلی‌متر و پره‌ها برابر با ۵ میلی‌متر از جنس ورق ضدسایش)
• زنگ زدایی و رنگ رویه اپوکسی
• طراحی مکانیکی مناسب
• قابلیت گیربکس‌ها
• قابلیت رولیک‌ها
• عدم لنگی دیگ چرخان
• طراحی مناسب پره‌ها
• توزیع مناسب وزن
• اتصال مناسب به شاسی کامیون و رعایت نکات فنی

حمل بتن با پمپ 

در مکان‌هایی که امکان حمل بتن با وسایل معمول وجود ندارد یا حمل بتن با شیوه‌های دیگر غیر اقتصادی است، از پمپ بتن استفاده می‌شود. پمپ‌ها دارای انواع ثابت زمینی و هوایی (دکل) هستند.

پمپ، پیستونی قوی دارد که می تواند بتن را به داخل لوله‌های تخلیه، تلمبه کند. ظرفیت اسمی انتقال بتن با پمپ بستگی به سرعت تخلیه بتن و قطر لوله‌های تخلیه دارد.

برای حمل بتن در فاصله‌های افقی تا ۸۰۰ متر و فاصله‌های عمودی تا ۳۰۰ متر می‌توان از پمپ استفاده کرد. در پمپ کردن بتن ابتدا باید ملات شل کم سیمانی را تلمبه کرد تا لوله های پمپ لیز شود.

حداکثر نسبت اندازه سنگدانه ها به کوچک‌ترین قطر داخلی لوله انتقال نباید از مقادیر 0.33 برای سنگدانه‌ های تیز گوشه و 0.4 برای سنگدانه های کاملا گرد گوشه تجاوز کند.

به طور مثال برای حداکثر اندازه سنگدانه 20 میلی‌متر و پمپی با قطر داخلی لوله، 150 میلی‌متر، این نسبت 0.13 می شود. اگر قطر داخلی لوله به 100 میلی‌متر کاهش یابد این نسبت 0.2 و اگر به 50 میلی‌متر کاهش یابد این نسبت 0.4 خواهد شد.

لوله‌های پمپ باید تا حد امکان مستقیم و شعاع زانوهای آن حداقل 1.5 متر باشد.

در هوای خیلی گرم، لازم است لوله‌های انتقال به طریقی خنک نگه داشته شوند.

در انتهای لوله، وسیله مخصوصی قرار دارد که به وسیله دستگاه‌های مکانیکی یا الکترونیکی قادر است عمل تخلیه را با دقت و سرعت بیشتری هدایت و تنظیم کند.

پمپ ها به صورت ثابت یا نصب شده بر روی کامیون یا هوایی دکل عمل می کنند.

در حمل بتن به وسیله پمپ باید توجه داشت که لوله‌ها یا شیلنگ‌های انتقال در برابر سایش مقاوم و به قدر کافی سبک باشند. هم‌چنین موادی که در ساخت آن‌ها به کار رفته است، نباید با بتن واکنش شیمیایی انجام دهند.

برای مثال، در پمپ کردن بتن از طریق لوله‌های ساخته شده از آلومینیم یا آلیاژهای آن، ممکن است افت قابل توجهی در مقاومت مخلوط بتنی پدید آید.

زیرا در اثر واکنش شیمیایی، سطح داخل لوله‌های آلومینیمی با سیمان، گاز هیدروژن تولید می‌شود که می‌تواند مقاومت بتن را به راحتی تا 50 درصد کاهش دهد.

لذا وسایل ساخته شده از آلومینیم یا آلیاژهای آن نباید به عنوان خطوط پمپاژ به کار روند. البته استفاده از آلیاژهای آلومینیم در شوت‌های کوتاه نظیر آنچه در انتقال بتن از تراک میکسر به کار می‌رود، بلا مانع است.

در انتقال بتن از طریق پمپ باید توجه ویژه‌ای به طرح اختلاط بتن مصرف شده داشت. طرح اختلاط مخلوط بتنی پمپ شونده تفاوت چندانی با سایر بتنها ندارد اما باید توجه داشت که مخلوط‌های خشک را نمی‌توان به خوبی پمپ کرد.

بلافاصله پس از خاتمه عملیات پمپ کردن، باید لوله‌ها و وسایل آن به دقت با آب شسته شوند.

حمل بتن با استانبولی و زنبه

برای حمل بتن ، در حجم‌ها و مسافت‌های خیلی کم و یا مکان‌هایی که امکان استفاده از فرغون وجود ندارد، می‌توان از استانبولی و یا زنبه استفاده کرد.

از استانبولی برای انتقال حدود ۲۵ کیلوگرم (۱۰ لیتر) مخلوط بتنی استفاده می‌شود. مسافت بهینه ۱۰ متر و حداکثر مسافت قابل حمل، ۲۵ متر توصیه می‌شود.

حداکثر ظرفیت توصیه شده برای حمل بتن با زنبه ۶۰ کیلوگرم  (۲۵ لیتر)، طول حمل نیز ۲۵ تا ۳۰ متر است.

حمل بتن با چرخ دستی یا فرغون

مقدار محدودی از حجم مخلوط بتنی را می‌توان به وسیله چرخ دستی به کمک نیروی کارگر در مسیر کاملا مسطح و هموار جابه‌جا کرد.

توصیه می‌شود، در کارگاه‌های کوچک که حجم ساخت مخلوط بتنی از 0.45 مترمکعب (۴۵۰ لیتر) در هر نوبت تجاوز نمی‌کند، از فرغون استفاده شود. در هنگام استفاده از فرعون باید موارد زیر را رعایت کرد:

• حجم جابجایی با فرغون حدود ۵۰ تا ۶۰ لیتر مخلوط بتنی است که حدود ۱۲۵ تا ۱۵۰ کیلوگرم وزن دارد.
• حداکثر مسافت مجاز برای انتقال بتن به وسیله فرغون ۱۰۰ متر است. ولی توصیه می‌شود مسافت حمل به ۵۰ تا ۶۰ متر محدود گردد.
• معمولا در هنگام حرکت فرغون، اجزای مخلوط بتنی تمایل به جدا شدن دارند، بنابراین سطح عبور فرغون باید کاملا مسطح و هموار باشد.

به کارگیری از تخته الوار و یا نیمرخ‌های ناودانی فولادی برای این منظور توصیه می‌شود، که می تواند به افزایش سرعت نیز منجر شود.

• در پیمانه اول، بخشی از سیمان، آب و ماسه بر کف و دیواره های فرغون می چسبد، بنابراین در پیمانه اول، باید حدود ۵ درصد به سیمان، آب و ماسه اضافه شود.
• نباید از مخلوط کن، به طور مستقیم بخشی از مخلوط بتنی به فرغون منتقل شود. زیرا این عمل باعث جداشدگی در مخلوط بتنی می‌شود. ابتدا باید تمام مخلوط را از مخلوط کن خارج کرد و در یک ظرف و یا بر روی سکوی تمیز تخلیه شود. سپس از آن ظرف، مقدار مورد نیاز از مخلوط را با فرغون حمل کرد.
• قبل از استفاده از فرغون باید آن را کاملا تمیز نمود. همچنین در پایان کار روزانه تمیز کردن فرغون ضروری است.
• رده بتنی که با این وسایل منتقل می‌شود باید کمتر از C16 (مقاومت فشاری 16 مگاپاسکال) باشد.

حمل بتن با دامپر (فرغون موتوری)

دامپر وسیله‌ای است که می‌توان حجم معینی از مخلوط بتنی را با آن در مسیر هموار حمل کرد.

در کارگاه‌هایی با وسعت نسبتا وسیع و دارای سطح هموار می‌توان از دامپر استفاده نمود. حداکثر طول حمل با این وسیله ۳۰۰ متر و طول حمل بهینه ۱۰۰ متر است.

با استفاده از دامپر می‌توان در حدود 250 تا 740 کیلوگرم (حدود 100 تا 300 لیتر) مخلوط بتنی را حمل کرد. توجه به این نکته لازم است که مسیر حمل باید کاملا هموار بوده و در هنگام انتقال باید با حداقل سرعت حرکت کرد، در غیر این صورت امکان جداشدگی وجود دارد.

با این دستگاه می‌توان مخلوط بتنی را از مقابل، پهلو و یا از هر سه طرف تخلیه کرد. رده بتنی که به وسیله دامپر حمل می‌شود نباید از C16 بیشتر باشد.

حمل بتن با دلو یا جام (باکت)

در ساختمان‌های بلند برای جابجایی مخلوط بتنی از جرثقیل و جام حمل بتن استفاده می‌شود. به این نحو که مقدار زیادی از مخلوط بتنی را به داخل جام می‌ریزند و آن را به ارتفاع مورد نظر حمل می‌کنند.

مخلوط بتنی داخل جام از طریق دریچه‌ای که در زیر آن قرار دارد، به وسیله یک اهرم باز شده و تخلیه می‌شود (جام به صورت قیچی باز شده و مخلوط بتنی به طور قائم و از مرکز آن تخلیه می‌شود).

برای انتقال بتن به وسیله دلو یا جام نیاز به بالا برنده و یا جرثقیل است. معمولا دلوها دارای ظرفیت بین 0.1 تا 1 مترمکعب (۱۰۰ تا ۱۰۰۰ لیتر) است، اما حجم جام‌ها بیشتر است که برای پروژه‌های بزرگ استفاده می‌شود. در هنگام استفاده از دلو یا جام تمهیدات زیر باید رعایت گردد:

• دریچه بازشو دلو و جام باید به نحوی طراحی شده باشد که به راحتی اجازه خروج مخلوط مخلوط بتنی را بدهد.

همچنین باید شیب ظرف در حد زیاد باشد تا امکان باقی ماندن مخلوط بتنی در ظرف وجود نداشته باشد. دریچه بازشو باید دارای ضامن باشد تا در طول انتقال بر اثر برخورد با موانع، ناگهان باز نشود.

• در پیمانه اول، بخشی از سیمان، آب و ماسه بر سطح دلو یا جام می‌چسبد. بنابراین در پیمانه اول، باید حدود ۵ درصد به سیمان، آب و ماسه اضافه گردد
• بعد از اتمام کار، جام و دلو ، باید کاملا شسته و تمیز شود.

حمل بتن با ناوه ( سطح شیبدار یا شوت بتن)

در نقاط مرتفع که ارتفاع بتن‌ ریزی از 3 متر بیشتر است، باید سطوح شیبداری ساخت تا مخلوط بتنی از ارتفاع کمتری داخل قالب تخلیه شود و در اثر تخلیه مخلوط بتنی، مصالح ریز و درشت از هم جدا نشوند.

ناوه یا ناودانی وسیله ای ساده، ارزان و سریع برای انتقال بتن به نقاط پایین‌تر و در ارتفاع کمتر است.

برای انتقال بتن در مسافت‌های نسبتا طولانی و دارای اختلاف ارتفاع از تسمه نقاله استفاده می‌کنند زیرا ناوه طولانی باعث جداشدگی اجزا و خشک شدن مخلوط می‌گردد.

توجه به موارد زیر در هنگام استفاده از ناوه ضروری است:

• ناوه طولانی باعث جداشدگی اجزا و خشک شدن مخلوط بتنی می‌شود. بنابراین باید از ناوه کوتاه استفاده کرد.

به عنوان راهنمایی، در صورت استفاده از یک ناوه چنانچه مخلوط بتنی دچار جداشدگی شد باید در نوع وسیله و یا طول آن تجدید نظر نمود.

• شکل مقطع ناوه ترجیحا دایره‌ای و یا نیم دایره باشد و از به کار بردن مقاطع مستطیل با گوشه های تیز (به علت باقی ماندن مخلوط بتنی و افزایش اصطکاک) خودداری شود.
• قطر ناوه باید حداقل ۸ برابر حداکثر اندازه سنگدانه باشد.
• شیب ناوه باید حداکثر به، ۲ به ۳ و یا حداقل ۳ به ۲ محدود شود. (حدودا بین 30 تا 60 درجه نسبت به قائم)
• برای آنکه مخلوط درون ناوه مجدد مخلوط شود، بهتر است که در انتهای ناوه، یک ناودانی و یا قیف هادی به کار برده شود. هم‌چنین این عمل از جداشدگی اجزای مخلوط بتنی جلوگیری می‌کند، به ویژه اگر سرعت بتن‌روی ناوه زیاد باشد.
• مخلوط بتنی باید دارای کارایی کافی و چسبنده باشد تا به راحتی درون ناوه حرکت کند.

به عنوان راهنمایی باید از بتنهایی با اسلامپ ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر استفاده نمود. به هرحال سایر عوامل مانند عیار سیمان، دانه بندی، شکل و بافت سنگدانه ها و نسبت آب به سیمان در این مسئله موثرند.

حمل بتن با شوت سقوطی

شوت سقوطی دارای سطح مقطع دایره‌ای است و قطر آن در بالا حداقل ۸ برابر حداکثر اندازه سنگدانه و در پایین حداقل ۶ برابر حداکثر اندازه سنگدانه است.

شوت سقوط می تواند از نوع صلب یا انعطاف پذیر باشد، بهتر است از لوله‌های پارچه‌ای یا پلاستیکی باز شونده استفاده شود.

برای اینکه با تمام ریزه کاری‌های اجرای ساختمان آشنا شوید توصیه می‌کنیم به آموزش اجرای ساختمان سر بزنید.

مسیر پیشنهادی مطالعه مقالات آکادمی عمران

مشاهده مسیر یادگیری