وال مش چیست؟ | نحوه اجرا، ضوابط، مزایا و معایب + فیلم آموزشی رایگان

برای درک بهتر اجرای وال مش، می‌توانید ویدیوی زیر را تماشا کنید. این ویدیو بخشی از آموزش اجرای ساختمان است و که مراحل نصب دیوارها و سایر المان‌های ساختمانی را از صفر تا صد با مثال‌های عملی و کارگاهی نشان می‌دهد.

وال مش چیست؟

وال مش یک شبکه الیاف شیشه‌ای است که به عنوان جایگزین وال پست برای مهار دیوارهای غیرسازه‌ای اجرا شده و باعث کاهش حرکت این دیوارها در هنگام زلزله می‌شود. در واقع استفاده از وال‌مش راهکاری نوین برای افزایش مقاومت دیوارهای غیرسازه‌ای در برابر زمین‌لرزه است. اجرای وال مش در آیین‌نامه پیوست ششم استاندارد 2800 نیز مورد تایید است و می‌تواند جایگزین وادار یا وال پست شود. در این روش، نوارهای مش فایبرگلاس با فواصل منظم روی دیوار قرار می‌گیرند و روی آن‌ها یک لایه پلاستر سیمانی یا گچی اجرا می‌شود. این شبکه الیافی باعث می‌شود دیوار در مقابل لنگرهای ناشی از نیروی زلزله استحکام خوبی پیدا کند و روشی مدرن و کارآمد برای مقاوم‌سازی دیوارهای غیرسازه‌ای باشد.

تفاوت وال مش با وال پست

وال مش و وال پست هر دو برای مهار دیوارهای غیرسازه‌ای در برابر زلزله طراحی شده‌اند، اما تفاوت‌های مهمی در عملکرد، هزینه و نحوه اجرا دارند. وال پست معمولا از فلز ساخته می‌شود و شامل وادارهای قائم و افقی، میلگرد بستر و بست‌های فلزی است. این ساختار استحکام بالایی به دیوار می‌دهد و برای دیوارهای خارجی یا دیوارهایی که بار بیشتری تحمل می‌کنند مناسب است، اما هزینه و زمان اجرای بالاتری دارد و نیاز به نیروی متخصص دارد. در مقابل، وال مش از شبکه الیاف شیشه‌ای ساخته شده و به عنوان جایگزین مدرن وال پست برای دیوارهای داخلی استفاده می‌شود. وال‌مش باعث کاهش هزینه و مصرف مصالح می‌شود، نصب آن آسان است و برای اجرای صحیح تنها نظارت مهندس اجرایی کافی است. این روش حرکت دیوار را در برابر نیروهای جانبی محدود می‌کند و گزینه‌ای مناسب برای پروژه‌هایی با محدودیت بودجه یا نیاز به اجرای سریع است.

در جدول زیر، می‌توانید مقایسه وال پست و وال مش را به صورت خلاصه مشاهده کنید.

مصالح مورد نیاز برای اجرای وال مش

قبل از بررسی مراحل اجرای وال‌مش، به معرفی مصالح و ابزارهای مورد نیاز این روش پرداخته‌ایم. آشنایی با این تجهیزات برای اجرای صحیح و افزایش مقاومت دیوارهای غیرسازه‌ای ضروری است. اصلی‌ترین و مهم‌ترین مصالح وال مش عبارت‌اند از:

1. توری وال مش
2. پلاستر گچی و سیمانی
3. پروفیل نبشی و ناودانی
4. چسب وال مش (پایه اپوکسی) و میخ تفنگی

بیش از ۵۰ ساعت آموزش حرفه‌ای ولی رایگان دفترفنی و ساختمان سازی

دریافت

1. توری وال مش

توری وال مش، مهم‌ترین مصالح مورد استفاده در اجرای این روش است و نقش کلیدی در مهار دیوارهای غیرسازه‌ای و کاهش حرکت آن‌ها هنگام زلزله دارد. این توری در دو نوع زیر در بازار موجود است:

• توری فایبرگلاس مقاوم به قلیا (AR-Glass)
• مش فایبرگلاس معمولی

انواع توری وال مش دارای گرماژهای متفاوت (جرم در واحد مساحت) هستند و بر اساس جزئیات اجرایی سازه، نمونه مناسب انتخاب می‌شود.

2. پلاستر وال مش

پلاستر وال مش، ماده‌ای است که برای نصب و تثبیت توری وال‌مش روی دیوار استفاده می‌شود. به طور کلی دو نوع پلاستر در اجرای این روش کاربرد دارند:

• پلاستر گچی
• پلاستر سیمانی

پلاستر گچی برای سطوح گچ‌کاری شده مناسب است و پلاستر سیمانی برای سطوح پوشیده از دوغاب سیمان، سنگ‌کاری یا کاشی‌کاری استفاده می‌شود. در هر حال استفاده صحیح از هر نوع پلاستر باعث افزایش مقاومت دیوار و تثبیت بهتر توری وال مش می‌شود.

پلاستر گچی

پلاستر گچی از ترکیب پودر گچ، مواد معدنی و افزودنی‌ها با آب تهیه می‌شود. این ماده به عنوان اندود سطوح مختلف و برای حفاظت و زیبایی دیوارها استفاده می‌شود. به علت سازگاری با اکثر مصالح ساختمانی، می‌توان آن را روی اکثر سطوح اجرا کرد. با استفاده از پلاستر گچی در اجرای وال مش، توری‌های فایبرگلاس به خوبی در جای خود فیکس می‌شوند. از ویژگی‌های پلاستر گچی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• چسبندگی بالا و گیرش سریع
• عایق صوت و حرارت
• مقاومت در برابر ترک‌‌ خوردگی
• تثبیت کامل مش‌های فایبرگلاس و بهبود عملکرد سیستم وال‌مش

اجرای پلاستر گچی

پلاستر گچی به صورت مخلوط خشک تهیه می‌شود و برای استفاده در اجرای وال مش، کافی است آن را با میزان مشخص آب طبق طرح اختلاط ترکیب کرده و به حالت همگن درآوریم. از نکات اجرای پلاستر گچی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پلاستر گچی یک پوشش محافظتی در مقابل رشد قارچ و باکتری در سطوح است.
• در اجرای وال مش با پلاستر گچی باید از الیاف شیشه E-Glass با مقاومت تسلیم حدود ۱۰۰۰ مگاپاسکال استفاده شود.
• ضخامت لایه پلاستر وال مش گچی باید به اندازه‌ای باشد که سطح مش‌ یا توری‌های فایبرگلاس کاملا پوشانده شود.
• از پلاستر گچی فقط برای سطوح داخلی ساختمان استفاده می‌شود.

پلاستر سیمانی

پلاستر سیمانی از ترکیبات تک جزئی مانند سیمان پرتلند و پلیمرها تهیه می‌شود. این نوع پلاستر علاوه بر کاهش ترک‌خوردگی، مقاومت دیوار را افزایش می‌دهد. مانند پلاستر گچی، پلاستر سیمانی نیز به عنوان یک لایه پوششی چسبنده در اجرای وال مش دیوار استفاده می‌شود. به طور کلی، این پلاستر برای پوشش سطوح بتنی، دیوارهای آجری و بلوک کاربرد دارد و مانع نفوذ رطوبت، حرارت و دیگر عوامل محیطی به دیوار می‌شود.

اجرای پلاستر سیمانی

پلاستر سیمانی به صورت پودری و از نوع تک جزئی بوده و برای آماده کردن آن کافی است آن را با مقدار مشخص آب مخلوط کنیم. پلاستر سیمانی به روش پاششی یا به کمک ماله بر روی سطح و لایه‌های مش اجرا می‌گردد. از نکات اجرای پلاستر سیمانی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. بر اساس پیوست ششم استاندارد 2800 در صورتی‌ که نازک کاری و پلاستر سیمانی بر روی دیوار انجام شود باید از الیاف مش شیشه مقاوم به قلیا (AR-Glass) با مقاومت تسلیم بیش از 1000 مگاپاسکال استفاده کنیم.
2. با توجه به اینکه محیط سیمانی اصولا دارای PH بالایی است و از طرفی مقاومت الیاف شیشه در معرض محیط قلیایی ممکن است کاهش یابد، توصیه می‌شود از الیاف شیشه‌ای که مقاوم به قلیا باشد استفاده شود. استفاده از الیاف شیشه مقاوم به قلیا در لایه پلاستر سیمانی مزایایی مانند کاهش ترک‌خوردگی، افزایش مقاومت خمشی و مقاومت در برابر ضربه را دارد.
3. از پلاستر سیمانی هم برای سطوح داخلی و هم برای سطوح خارجی استفاده می‌شود.

3. ناودانی و نبشی وال مش

از ناودانی و نبشی برای مهار لبه‌های دیوار و نصب توری وال مش استفاده می‌شود. این پروفیل‌ها در ابعاد و اندازه‌های مختلف موجود هستند و انتخاب صحیح آن‌ها بر اساس جزئیات اجرایی سازه اهمیت زیادی دارد.

4. چسب وال مش

برای تثبیت پروفیل‌های نبشی وال‌مش روی دیوار، معمولا از چسب پایه اپوکسی استفاده می‌شود. علاوه بر آن، می‌توان از میخ تفنگی به عنوان مکمل برای اتصال بهتر نبشی‌ها بهره برد.

اجرای وال مش 

همان‌طور که اشاره شد، مسلح کردن دیوارها با اجرای شبکه الیاف یکی از روش‌های موثر مهار لرزه‌ای است. اجرای وال مش نسبتا ساده بوده و می‌تواند توسط نیروی نیمه ماهر انجام شود، زیرا مراحل اجرایی پیچیده‌ای ندارد. با این حال، حضور مهندس اجرای ساختمان برای نظارت و اطمینان از اجرای صحیح ضروری است. در ادامه، مراحل اجرای وال مش در ساختمان‌ها را مرحله به مرحله بررسی می‌کنیم.

مراحل اجرای وال مش

اگرچه نحوه اجرای وال مش ساختمان باتوجه به نوع مصالح و کاربری سازه متفاوت است، با این حال اجرای آن به ترتیب زیر انجام می‌شوند. به‌طور کلی مراحل اجرای وال‌مش به شرح زیر است:

1- مطالعه نقشه و آماده‌سازی مصالح

در مراحل ساخت ساختمان، با توجه به نقشه‌های اجرایی و مصالح مورد نظر کارفرما، دیوارچینی انجام می‌شود.

2- تعیین فاصله نصب وال مش‌ها

وال مش‌ها باید در فواصل مشخص روی دیوار نصب شوند. این فاصله با توجه به نوع خاک، نوع بلوک، ارتفاع دیوار و عرض نوار توری وال مش مشخص می‌شود و معمولا بین 80 تا 100 سانتی‌متر است.

3- آماده‌سازی دیوار

قبل از نصب نوار الیاف شیشه یا توری فایبرگلاس، دیوار باید کاملا با آب خیس شود تا پلاستر گچی یا سیمانی به خوبی بچسبد.

بیش از ۵۰ ساعت آموزش حرفه‌ای ولی رایگان دفترفنی و ساختمان سازی

دریافت

4- انتخاب نوع پلاستر و الیاف شیشه

برای اجرای لایه اول پلاستر باید به نوع پلاستر توجه کرد، زیرا این موضوع تعیین‌کننده جنس الیاف شیشه نیز خواهد بود. به عبارت دیگر:

• اگر نازک‌کاری دیوار سیمانی باشد، مانند نمای سیمانی، از الیاف شیشه مقاوم به قلیا (AR-Glass) استفاده می‌شود.
• اگر نازک‌کاری دیوار گچی باشد، می‌توان از الیاف شیشه نوع E-Glass بهره برد.

5- اجرای لایه اول پلاستر و نصب توری

در محل قرارگیری نوارهای الیاف شیشه، یک لایه پلاستر گچی یا سیمانی به صورت پاششی روی دیوار مرطوب اجرا می‌شود. سپس توری فایبرگلاس در جای خود روی پلاستر و در فواصلی که مشخص شده، قرار می‌گیرد. البته در برخی موارد می‌توان توری را در سرتاسر دیوار اجرا کرد.

6- ضخامت و میزان الیاف

طبق پیوست ششم آیین‌نامه 2800، میزان الیاف شیشه مورد استفاده برای وال مش به شرح زیر است:

• حالت نواری: حداقل 100 گرم بر متر مربع در هر سمت دیوار
• حالت سرتاسری: حداقل 50 گرم بر متر مربع در هر سمت دیوار

7- اجرای لایه نهایی پلاستر

بر روی توری‌های وال مش، یک لایه پلاستر مشابه لایه زیری پاشیده می‌شود تا اتصال بهتر صورت گیرد.

8- مهار لبه‌های وال مش با نبشی

پروفیل‌های نبشی با چسب اپوکسی دو جزئی به تیر، ستون و سقف چسبانده می‌شوند و وال مش را به المان‌های سازه متصل می‌کنند. نبشی‌ها باید در هر چهار طرف دیوار نصب شوند، مگر اینکه حداقل 5 سانتی‌متر کفسازی در پایین دیوار وجود داشته باشد؛ در این صورت نبشی پایینی لازم نیست. توجه داشته باشید که توری‌های وال مش باید در هر دو سمت دیوار و دقیقا مقابل هم اجرا شوند.

آیین نامه‌ها و ضوابط وال مش

وال مش یا مسلح کردن دیوار با شبکه الیاف، یک روش نوین مهار لرزه‌ای دیوارها است که در «پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰» تحت عنوان مسلح کردن دیوار با شبکه الیاف معرفی شده است. همچنین در نشریه ۸۱۹ راهنمای طراحی سازه‌ای و جزئیات اجرایی دیوارهای غیرسازه‌ای و به این روش اشاره شده است. علاوه‌بر این، در بخشنامه‌ای از سوی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با نام «طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی» و بخشنامه‌ای از دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان با عنوان «ضرورت رعایت ضوابط مهار اجزای غیرسازه‌ای و اصلاح روش‌های اجرایی»، جزئیات اجرای صحیح وال مش دیوار تشریح شده است.

وال مش در پیوست ششم آیین نامه 2800

در پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ آمده است که شبکه الیافی مورد استفاده در وال مش از نخ‌های متعدد به هم متصل تشکیل شده است و می‌تواند یک جهته یا دو جهته باشد.

• در ساختار یک جهته، نخ‌ها فقط در یک راستا مقاومت کششی بالایی دارند و نخ‌های دیگر صرفاً برای نگه‌داشتن نخ‌های اصلی به کار رفته‌اند؛ بنابراین جهت مقاوم نخ‌ها باید ملاک طراحی باشد.
• در ساختار دو جهته، نخ‌ها در هر دو راستا مقاومت کششی قابل توجهی دارند و قابلیت باربری در دو جهت فراهم است.

توجه داشته باشید رعایت نکات اجرایی وال مش مطابق با پیوست ششم آیین‌نامه 2800 الزامی است.

مهمترین ضوابط وال مش در این آیین‌نامه به شرح زیر است:

• توجه شود که پاشش نازک‌کاری نباید روی نبشی‌ها انجام شود تا از محدود کردن حرکت شبکه و پلاستر در صفحه دیوار جلوگیری شود.
• در صورت استفاده از نازک‌کاری سیمانی، الیاف شیشه مقاوم به قلیا (AR-Glass) با مقاومت تسلیم حداقل ۱۰۰۰ MPa توصیه می‌شود.
• در صورت استفاده از نازک‌کاری گچی، الیاف شیشه E-Glass با مقاومت مشابه قابل استفاده است.
• از شبکه الیاف کربن با مقاومت تسلیم بیش از MPa 3000 نیز می توان به عنوان جایگزین الیاف شیشه استفاده نمود.
• فاصله بین چشمه‌ها (نخ تا نخ مجاور) باید حداقل ۵ میلی‌متر باشد.
• حداکثر اندازه سنگدانه در ملات برای اتصال شبکه نباید از نصف فاصله بین نخ‌ها بیشتر باشد.
• ژئوگریدهای پلیمری و پارچه‌های الیافی FRP نباید به‌عنوان شبکه الیافی استفاده شوند.
• کاهش قلیای سیمان یا ایجاد لایه محافظ روی الیاف، هرچند مفید است، اما کافی نیست و مقاومت اصلی الیاف باید از نوع مقاوم به قلیا باشد.
• استفاده از الیاف شیشه مقاوم به قلیا با حداقل ۱۶٪ زیرکونیا الزامی است.

برای دریافت و دانلود پیوست ششم آیین‌نامه 2800 بر روی لینک زیر کلیک کنید.

دانلود پیوست ششم استاندارد 2800

دستورالعمل طراحی و اجرای وال مش (شهریور ۱۴۰۳ – مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی)

در شهریور ۱۴۰۳ مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی دستورالعمل «طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی» را منتشر کرد. این سند شامل الزامات طراحی، جداول محاسباتی، جزئیات اجرایی و معرفی مصالح مورد نیاز (از جمله مش فایبرگلاس مقاوم به قلیا) است. شما می‌توانید فایل کامل این دستورالعمل را از طریق لینک زیر دانلود کنید.

دانلود طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه

بخشنامه جدید (تابستان ۱۴۰۴ – دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان)

جدیدترین ضوابط در خصوص اجرای وال مش، در بخشنامه‌ای تحت عنوان «ضرورت رعایت ضوابط مهار اجزای غیرسازه‌ای و اصلاح روش‌های اجرایی» از سوی دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان ابلاغ شده است. این بخشنامه به‌منظور ارتقاء ایمنی و عملکرد لرزه‌ای دیوارهای غیرسازه‌ای و جان‌پناه‌ها، ضوابط و الزامات جدید اجرای وال مش و وادارها را معرفی کرده است. خلاصه نکات این بخشنامه در خصوص وال مش به شرح زیر است:

• استفاده از الیاف شیشه یا کربن بدون گواهی فنی معتبر ممنوع است.
• برای الیاف شیشه دو نوع گواهی جداگانه برای دیوارهای داخلی و خارجی صادر می‌شود که باید رعایت شود.
• صحت انطباق محصول خریداری شده با گواهی بر عهده ناظر پروژه است.
• اجرای لایه‌ها باید به‌ترتیب زیر باشد:

1. اجرای ملات اول (پلاستر)
2. نصب الیاف
3. اجرای ملات دوم (پلاستر)
4. نصب نبشی مهار
5. نازک‌کاری

• در محیط سیمانی، تنها از الیاف شیشه مقاوم به قلیا (حداقل ۱۶٪ زیرکونیا، رنگ قرمز) استفاده شود.
• اجزای فولادی مانند نبشی، ورق پیشانی و ناودانی باید به اعضای بتنی با رول بولت و به سازه فلزی با جوش یا تیر و چاشنی متصل شوند.
• در جان‌پناه‌ها، ستونک‌های عمودی و پروفیل‌های فولادی الزامی است و استفاده از رول‌پلاک یا میخ بتن ممنوع است.

جهت دریافت اطلاعات تکمیلی اجرای وال مش، این بخشنامه را از طریق لینک زیر دریافت کنید.

دانلود ضرورت رعایت ضوابط مهار اجزای غیرسازهای و اصلاح روش‌های اجرایی

اجرای وال مش در درز انقطاع

اجرای وال مش در محل درز انقطاع یکی از حساس‌ترین بخش‌های کارگاهی است؛ زیرا برخلاف دیوارهای معمولی، امکان دسترسی هم‌زمان به هر دو سمت دیوار وجود ندارد و در صورت اجرای نادرست، احتمال قفل‌شدگی یا انتقال نیرو بین دو سازه مجاور افزایش می‌یابد. بر اساس پیوست ششم آیین‌نامه 2800 و همچنین بخشنامه «ضرورت رعایت ضوابط مهار اجزای غیرسازه‌ای»، نکات اصلی اجرای وال مش در درز انقطاع عبارتند از: 1- تثبیت اولیه پیش از دیوارچینی

• پیش از شروع دیوارچینی، لازم است مهار دیوار در تراز کف با استفاده از میلگرد بستر یا مش شیشه مقاوم به قلیا دارای گواهی معتبر انجام شود.
• در صورت نیاز، باید از وادارهای قائم و ناودانی‌های منقطع روی ستون‌ها استفاده گردد تا از قفل‌شدگی بین دو سازه جلوگیری شود.

2- روش اجرای وال مش در حین دیوارچینی

• توری‌های فایبرگلاس به اندازه ارتفاع کف تا سقف به اضافه ۳۰ سانتی‌متر برش داده می‌شوند؛ ۲۰ سانتی‌متر در زیر رج اول و ۱۰ سانتی‌متر در سقف مهار می‌شود.
• دیوارچینی باید رج به رج انجام شود؛ به این صورت که پس از اجرای هر رج، وال مش همراه با لایه ملات اجرا و تثبیت گردد.
• در رج آخر، قسمت بالایی توری آزاد شده و روی دیوار نصب می‌شود.

3- اتصال به سقف و سازه

• اتصال در تراز سقف باید کشویی و غیرگیر‌دار باشد (به کمک نبشی یا ناودانی منقطع) تا حرکت نسبی دو سازه محدود نشود.
• در محل درز باید از مصالح و درزگیرهای انعطاف‌پذیر برای حفظ استقلال حرکتی دو سازه استفاده شود.
• در انتها، نبشی‌های مهاری پشت دیوار با رول‌بولت یا میخ مناسب نصب می‌شوند.

برای مطالعه جزئیات کامل و دریافت نقشه‌های اجرایی، می‌توانید متن کامل بخشنامه و دستورالعمل اجرایی را از سایت دفتر مقررات ملی و کنترل ساختمان دریافت کنید.

ممنوعیت استفاده از وال مش

در تاریخ ۳۰ آبان ۱۴۰۲، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با صدور نامه‌ای اجرای وال مش در دیوارهای خارجی را ممنوع اعلام کرد. دلیل این تصمیم، مشاهده موارد متعدد سوء استفاده در طراحی و اجرا، ضعف در نظارت و نبود ضوابط شفاف آیین‌نامه‌ای بود. این ممنوعیت به‌طور ناگهانی باعث سردرگمی گسترده در میان مهندسان، ناظران و مجریان شد؛ چرا که بسیاری از پروژه‌ها در حال اجرا یا اتمام بودند. ریشه اصلی این تصمیم، نقص مقررات موجود از جمله پیوست ششم آیین‌نامه ۲۸۰۰ و نشریات مرتبط بود که جزئیات کافی برای طراحی، اجرا و کنترل کیفیت مصالح وال مش ارائه نمی‌کردند.

رفع ممنوعیت استفاده از وال مش

در شهریور ۱۴۰۳، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با انتشار «دستورالعمل طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه» ممنوعیت استفاده از وال مش را برداشت. این سند برای نخستین‌بار ضوابط طراحی، نحوه اجرا و جزئیات فنی وال مش را به‌صورت مدون ارائه داد و بسیاری از ابهامات را برطرف کرد. در ادامه، در تابستان ۱۴۰۴ بخشنامه‌ای تحت عنوان «ضرورت رعایت ضوابط مهار اجزای غیرسازه‌ای و اصلاح روش‌های اجرایی» ابلاغ شد. این بخشنامه نکات تکمیلی برای استفاده صحیح از وال مش را بیان کرد و تأکید داشت که اجرای این سیستم صرفا با رعایت الزامات فنی، گواهینامه‌های معتبر و روش‌های اجرایی استاندارد امکان‌پذیر است.

در حال حاضر، اجرای وال مش به‌عنوان جایگزین وال‌پست در دیوارهای غیرسازه‌ای مورد تأیید سازمان نظام مهندسی است؛ مشروط بر اینکه مطابق دستورالعمل شهریور ۱۴۰۳ طراحی و اجرا شده و الزامات بخشنامه ۱۴۰۴ نیز رعایت گردد.

مزایا و معایب وال مش

وال مش یکی از روش‌های نوین مهار دیوارهای غیرسازه‌ای است که نسبت به وال پست اجرای آسان‌تر و مزایای قابل توجهی دارد. در ادامه، مهم‌ترین مزایا و معایب آن آورده شده است. مزایا وال مش عبارت‌اند از:

• جلوگیری از حرکت برون‌صفحه‌ای دیوار
• اجرای سریع و آسان
• کاهش قابل توجه هزینه نسبت به روش سنتی وال پست
• عدم نیاز به میلگرد بستر و بست‌های فلزی
• سازگار با انواع بلوک‌های دیوارچینی
• وزن کم به دلیل استفاده از مصالح سبک

معایب وال مش عبارت‌اند از:

• احتمال تولید توری وال مش بی‌کیفیت و بدون مجوز مرکز تحقیقات
• سختی اجرا برای دیوارهای بلند (بیش از ۶ متر) بدون استفاده از مقاطع فولادی
• ایجاد محدودیت در نصب تأسیسات مکانیکی و برقی
• اجرای دشوار در دیوارهای خارجی، به‌ویژه در محل درز انقطاع
• خطر کج شدن دیوار در صورت عدم مهارت بنا

قیمت وال مش

هزینه اجرای وال‌مش یک رقم ثابت و از پیش‌تعیین‌شده نیست، بلکه به مجموعه‌ای از عوامل وابسته است. مهم‌ترین این عوامل عبارتند از:

• نوع مش مورد استفاده: کیفیت و مشخصات توری فایبرگلاس (مقاومت قلیایی، تراکم بافت، برند و داشتن گواهینامه فنی معتبر) در تعیین قیمت نقش زیادی دارد.
• متراژ پروژه: هرچه سطح دیوارها بیشتر باشد، هزینه کلی افزایش می‌یابد؛ اما در پروژه‌های بزرگ معمولا قیمت واحد کمتر محاسبه می‌شود.
• نوع و ضخامت پلاستر مصرفی: ملات و پوشش به‌کاررفته برای اجرای وال مش (سیمانی یا گچی) می‌تواند بر هزینه نهایی تأثیر بگذارد.
• دستمزد اجرای وال مش: پیچیدگی کار، موقعیت دیوار (داخلی یا خارجی) و شرایط اجرایی، هزینه نیروی انسانی را تغییر می‌دهد.
• جزئیات اضافی اجرا: مانند نصب نبشی، وادارهای قائم یا تقویت در محل درز انقطاع که هزینه‌های جانبی پروژه را افزایش می‌دهند.

به همین دلیل، برای برآورد دقیق قیمت اجرای وال مش، باید تمامی این عوامل در نظر گرفته شوند.

جمع بندی

وال مش یکی از روش‌های جدید برای مهار لرزه‌ای دیوار و جایگزین خوبی برای وال پست است. در آیین نامه‌ها نیز ضوابط اجرایی این روش مطرح شده و در صورت اجرای اصولی مورد تایید سازمان نظام مهندسی خواهد بود. برخلاف اجرای آسان وال مش در دیوارهای معمولی، اجرای آن در درز انقطاع نکات اجرایی مهمی دارد که لازم است به خوبی به آن‌ها آگاه باشید.

ما در این مقاله به بررسی کامل این موارد پرداختیم. در انتهای این مقاله امیدواریم اطلاعات خوبی درباره جزئیات اجرای وال مش کسب کرده باشید. در صورتی که در این مورد سوالی دارید می‌توانید آن را در بخش دیدگاه با ما به اشتراک بگذارید.

مسیر پیشنهادی مطالعه مقالات آکادمی عمران

مشاهده مسیر یادگیری